Verdronken Zwarte Polder
Dit sluftergebied is in 1802 ontstaan als gevolg van een dijkdoorbraak, waarbij de in 1623 aangelegde Zwarte Polder overstroomde. Het verloren gegane land is sindsdien nooit meer helemaal opnieuw ingepolderd. In de afgelopen twee eeuwen heeft het gebied zich kunnen ontwikkelen tot een bijzonder gebied. Het in- en uitstromende zeewater vormde geulen in de voormalige akkers en zette klei en slib af. Hier is een hoog opgewassen schor ontstaan. De wind zorgde ervoor dat de resterende stukken dijk overstoven werden door zand zodat er duinen ontwikkelden, die het gebied aan de zeezijde begrenzen. Op de plaats waar in het verleden de dijkdoorbraak plaatsvond, is er nog een opening in de duinenrij. Door deze opening kan de zee nog steeds het gebied binnendringen. Met water en wind worden jaarlijks vele kubieke meters zand in het gebied gedeponeerd. Het schor hoogt hierdoor in snel tempo op, en dat leidt er weer toe dat het gebied nog maar spaarzaam wordt overstroomd. Een geleidelijke verzoeting van het gebied is het gevolg.